St. Johannes Kerk

In 1124 werd zij voor het eerst vermeld. Sinds honderden van jaren drukt dit oude kerkgebouw zijn stempel op de zuidelijke oever van het Zwischenahnse meer en vormt het middelpunt van de oude kerkwegen welke uit de diverse gehuchten naar haar toe leiden.

Vele generaties kwamen hier tezamen bij kerkdiensten, dopen, huwelijken en begrafenissen, en zochten in het contact met God de leidraad voor hun levensweg. Reeds de eerste blik op de interessante bouwvorm van kerk en vrijstaande klokkentoren geeft aan, dat het middeleeuwse bouwwerk meerdere malen veranderd en uitgebreid werd. Vooral de, in tegenstelling tot de latere bakstenen, gebruikte, nauwelijks bewerkte veldstenen duiden op een vroeg ontstaan gedurende de beginfase van de stenen kerkenbouw in de 12e eeuw.

Het vleugelaltaar is gemaakt van eikenhout en dateert uit de jaren 1520-1525, en stamt waarschijnlijk uit het gebied om Osnabrück. De preekstoel is in 1653 gemaakt door  Tonnies Mahler (een leerling van Ludwig Mustermann) uit Leer, in 1662 werd de galerij ingebouwd en in 1745 door Dierk Krüger uit Elmendorf beschilderd.

Het fresco ''t Laatste Oordeel' in het booggewelf boven het altaar, werd in 1512 gemaakt. Honderden jaren was dit kunstwerk bedekt met een witte verflaag, voordat het in 1904 door de schilder Wilhelm Morisse blootgelegd en gerestaureerd werd.